"O kadar da değil" zamanı.
"Sen kendini ne sanıyorsun" demleri.
Bazen insan kendini o kadar ustalıkla kandırıyor ki değme kalpazanlar saygı duruşuna geçiyor.
Kendini ait hissetiği yer, aslında olmak istediği ama olamadığı yer ya hani insanın, sanırım ondan bu aldanış. Hep orada, ait olduğuna inandığı yerde olmayı hayal ettiği için her satır arasını adeta birer işaretmiş, sanki her şey oraya varmak içinmiş gibi hissetmesi bundan. Kandırmayalım kendimizi daha fazla.
Gerçek ise şu ki; ne biz oradayız ne de oradakiler burada...
Sus saati şimdi...
