Son zamanlarda dünyamda olanlardan sonra beynimi bir rafa kaldırıp ikinci bir emre kadar orada bırakmayı düşünüyorum. Yüreğimi ise ağrı ve sızı giderici kapsüllere hapsettim.
Daha önce ne düşüneceğime karar veremediğim, her şeyin aynı anda hem çok mantıklı hem de tam bir deli saçması geldiği bir dönemim hiç olmadı. "Akıl var mantık var" deyişi tedavülden kalktı. Her ikisi de var, baki ama, yan yana yer almaları abesle iştigal sanki... Beyin ve kalp hep biraz limoni olmuşlardır ama şimdilerde ikisi de şaşkın alıp başlarını gitme sevdalısı oldular, onlarında aynı yere gitmeyecekleri kesin.
"Azıcık insan ol"maktan başka bir şey gelmiyor elden.
Onu bile yapamayanlar var orası ayrı...