Gece hep bir iş çıkardı zaten gece gece...
İnsan hep durduğunda ve kendine kaldığında farkediyor kendini.
Ne olduğunu kabulleniyor, ne olmak istediğini düşlüyor, ya kızıyor kendine ya da cesaretlendiriyor daha iyisi olabileceğine.
Uykusu bir lütuf iken, uyurgezer bir anının gerçekdışılığında hapsolmak varmış kaderimizde… var ile yok yanyana, ne dedi ne dedim bilinmez.
Gece bazen örtüyor üstünü ve bazen de fosfor balığı gibi parlatıyor olanı biteni…
